|
POLESIA CZAR
Miasto Brześć i Polesie opisuje przedwojenna "Nowoczesna Encyklopedia od A do Z".
"Brześć nad Bugiem, miasto powiatowe województwa poleskiego, przy ujściu Muchawca do Bugu, węzeł i stacja kolejowa (do Białegostoku, Warszawy, Kowla i Stołpa), 48 431 ludności. Siedziba władz wojewódzkich, fabryki gilz, kopert, garbarnie.
Dawny Brześć, zwany Brześciem Litewskim, pamiętny Unią 1596, leżał na miejscu twierdzy odbudowanej po 1831; podczas wojny światowej zawarto tu 3.3.1918 pokój pomiędzy mocarstwami centralnymi oraz Rosją bolszewicką (pokój brzeski)."
POLESIA CZAR
Polesie w w/w encyklopedii zostało opisane tak:
 "Polesie, błotnista i bagnista kraina równinna na pograniczu Polski i ZSRR, kotlina, której osią jest Prypeć, niegdyś pokryta nieprzystępnymi borami o bogatym zwierzostanie (częściowo jeszcze zachowanym), stanowiła przeszkodę dla komunikacji, obecnie częściowo odwodniona. Dalsze prace melioracyjne na obszarze Polski umożliwiają podniesienie kultury rolnej i dadzą możność osadzenia tam dużej ilości bezrolnej ludności.
Część Polesia należąca do Polski - województwo poleskie - obejmuje 36 700 km2 (na ogólną powierzchnię około 100 000 km2) i ma 1 131 359 mieszkańców, tj. zaledwie 30,8 mieszkańca na 1 km2, w tym Polaków 14,5%, większość Białorusinów i Ukraińców, o słabym uświadomieniu narodowym; stolica Brześć nad Bugiem. Reszta Polesia należy do Białejrusi sowieckiej."
Tyle wiadomości encyklopedycznych.
 |
"Tą uroczą krainę zamieszkiwała wyjątkowa ludność. 62,5% mieszkańców nie potrafiło określić swojej narodowości ani nazwy języka ojczystego, podając się w spisach ludności jako "tutejsi". Zwani byli zwykle Poleszukami, a posługiwali się mową "prostą" lub "chłopską", w odróżnieniu od "pańskiej", czyli polskiej. Były to dialekty białoruskie, uproszczone, z duża domieszką słów polskich, a także rosyjskich." |
 |
W takim to miejscu przyszło mu żyć i pracować.
|
