Minęło 35 lat od dnia, w którym ukończyliśmy Technikum Mechaniczne. Uwieńczeniem nauki był zdany egzamin maturalny. Nagle staliśmy się dorosłymi ludźmi, odpowiedzialnymi za własne życie. Świat stał przed nami otworem - ruszyliśmy pełni nadziei!.

Dziś jesteśmy na półmetku życia. Przeżyliśmy wzloty i upadki. Mamy żony, dzieci, wnuków. Skronie przyprószyła siwizna. Kilku z nas opuściło już ten ziemski padół.

Jesteśmy jednak ciągle klasą Pani profesor Zofii Nowojewskiej, naszej ukochanej wychowawczyni. To Ona nauczyła nas "mieć serce i patrzeć w serce".
Diękujemy Pani za to!

Z szacunkiem i uznaniem wspominamy Pana Dyrektora Henryka Strózika. Jego spokój, stanowczość i kultura osobista była dla nas ostoją w czasie nauki.

Pamiętamy uśmiech i życzliwość Pana profesora Jerzego Kossakowskiego, który wpajał nam zasady algebry, geometrii i trygonometrii podśpiewując czasem "w pierwszej wszystkie są dodatnie, w drugiej tylko sinus...".

Miłość do techniki wpoił nam Pan profesor Tadeusz Pyszkowski, a "technikami" pozostaliśmy na zawsze, bo to nie tylko zawód, ale i styl życia.

Pamiętamy o wszystkich naszych nauczycielach, bo wszyscy sprawili, że umiemy żyć.

Spotkanie po latach jest okazją nie tylko do wspomnień, ale i do odnowienia wzajemnych kontaktów, zatartych przez czas.

Może za 5 lat uda nam się razem zaśpiewać "czterdzieści lat minęło, jak jeden dzień"?